ในวิกฤตโควิด-19 นี้ ที่มีผลกระทบต่อประชากรทั่วโลก ประเทศไทย มีผู้ป่วยจำนวนมากที่ต้องการเตียง การรักษาในกรุงเทพมหานครแลจังหวัดใหญ่ ๆ รวมไปถึงชาวน่านที่ป่วยและต้องการกลับมารักษาที่เมืองน่านถิ่นบ้านเกิด จึงได้เกิดโรงพยาบาลสนามแห่งที่ 3 ของจังหวัดน่าน ที่วัดภูเก็ต อำเภอปัว
ผู้ที่มีส่วนสำคัญที่เปลี่ยนและสร้างความเชื่อมั่นให้กับทีมงานและชุมชน จากความกังวล กลัว ต่อต้าน มาเป็นการเสียสละ เห็นใจให้ความร่วมมือของชุมชน คงหนีไม่พ้นผู้นำด้านจิตวิญญาณที่เมตตาให้สถานที่วัด สนับสนุนอุปกรณ์และพ่อเมืองที่มาสร้างความเข้าใจอย่างต่อเนื่อง ใส่ใจในทุกขั้นตอนของการสร้างโรงพยาบาลสนามแห่งนี้โดยเน้นให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลให้หายจากโรค เจ้าหน้าที่และชุมชนปลอดภัย (รายชื่อทั้ง 4 คน)
ชุมชนบ้านเก็ตและชุมชนอำเภอปัว ที่เข้าใจในสถานการณ์และก้าวข้ามความกลัว มาเป็นผู้สนับสนุน เพราะสังคมไทยคือสังคมแห่งการแบ่งปัน ไม่ว่าวิกฤตที่ผ่านมาจะเป็นอย่างไร เมื่อคนไทยร่วมมือกัน เสียสละแรงกายแรงใจ เราก็จะผ่านมันไปได้ด้วยรอยยิ้มเสมอ เป็นพลังของการทำความดีโดยไม่หวังผลใดตอบแทน เป็นจิตใจที่มุ่งหวังให้สังคมดีขึ้น จึงเกิดการเตรียม จัดตั้งเนรมิตโรงพยาบาลสนามวัดภูเก็ตขึ้นภายใน 5 วัน พร้อมที่จะรับผู้ป่วยโควิด สีเขียว จำนวน 132 เตียง ในวันที่ 2 สิงหาคม 2564
ถ้าเพียงพวกเราชาวสาธารณสุข เจ้าหน้าที่โรงพยาบาล ก็คงไม่สามารถที่จะดำเนินงานได้แล้วเสร็จ สมบูรณ์ตามวันเวลาดังกล่าว เราได้เห็นถึงพลังเล็กๆ จากเหล่าจิตอาสาที่ร่วมมือกัน ออกแรงกาย ทุนทรัพย์ สิ่งของ เครื่องใช้ จากหน่วยงานต่าง ๆ ทั้งภาครัฐ ทหาร ตำรวจ ปกครอง ท้องที่ ท้องถิ่น เอกชน สถานศึกษา สถานประกอบการรวมถึงประชาชนทุกคน รวมไปถึงการบริจาคที่หลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นการบรรเทาความทุกข์ของผู้ป่วยที่ต้องการกลับมารักษาตัวที่น่านบ้านเกิด เป็นการส่งต่อพลังบวกและเป็นกำลังใจให้พวกเราชาวสาธารณสุข ให้คลายความเหน็ดเหนื่อยและพร้อมที่จะดูแลให้ผ่านวิกฤติโควิดครั้งนี้ไปด้วยกัน ##บันทึกไว้ในความทรงจำ ##เราคือส่วนหนึ่งของหน้าประวัติศาสตร์ในครั้งนี้ ##SAVEPUA SAVENAN
